जलेको मुटु वेचैनी आत्मा ताक्ने पो किन हो
ठान्दैछुँ एक्लो मान्छेको माझ दुनियाँ हाँस्दैछ
पिडाको भारी बोकेर जिवन हाक्ने पो किन हो
चुक्चुकी मान्दै फर्कियौ तिमी नटेकी सँघार
नौटंकी गर्दै दहमा प्रिती जाक्ने पो किन हो
लुटेर खुशी सुम्पियौ आज पराय हातमा
निशाना बाँधी आँखैले फेरी डाक्ने पो किन हो
भन्थ्यौ नि सधैं पुज्नेछु मैले देवता ठानेर
मनै छ पापी मुखले दैव भाक्ने पो किन हो
गजलकार
लक्ष्मण भन्तना "शिरिष"
अश्राङ्-४, गोर्खा हाल्- आबुधाबी
No comments:
Post a Comment