धात लाउन अविर चन्दन किन्ने बेला नरोए है
त्यो दैवले हाम्रो खुशी छिन्ने बेला नरोए है ।
प्रवासमा छुँ कति बेला के हुन्छ थाहा छैन
मृत शरीर बाँस् माथि लिने बेला नरोए है ।
चक्नाचुर चुरा होलान् तिम्रो शिउदो पुछिएला
मलामीको लहर पछी हिन्ने बेला नरोए है ।
श्रदान्जलि गर्न पुग्नु सानो बाबु काख्मा च्यापी
आफन्तले मेरो चिहान चिन्ने बेला नरोए है ।
दुई दिनको चोला न हो मर्नु पर्छ एकदिन 'प्रिया'
मेरो लाशमा दाग् बत्ति दिने बेला नरोए है ।।
गजलकार
लक्ष्मन मिलन विष्ट
अछाम नेपाल हाल मुम्बई
No comments:
Post a Comment